Prachuap Khiri Khan - het vervolg

Goede morgen allemaal vanuit het schitterend, in een baai liggend vissersdorpje, Prachuap Khiri Khan. De zon komt op vanachter de eilandjes voor de kust en maken het uitzicht nog mooier.
Zoals gezegd, gaan we vandaag relaxen op een van de verlaten stranden van dit gebied, Ao Manao. We huren fietsen van het guesthouse; nee geen Sparta's of andere solide fietsen, maar krakkemikkig oude barrels krijgen we mee. Bij de eerste trap verliest Erna een pedaal en Bens houdt een litteken over aan een zadel vol scheurtjes. Ons guesthouse heeft een vrouwelijke handyman tevens kamermeisje tevens badmeester tevens serveerster tevens .... Paulus helpt haar om een sparepart op de kapotte fiets te zetten en we beginnen onze ca. 6 km fietstocht naar Ao Manao. Ao Manao bevindt zich op militair terrein. Om er te kunnen komen moet je de vliegbasis op. Bij de ingang van de vliegbasis worden we vriendelijk door de bewaking de toegang tot het terrein gegeven. Met een handbeweging geeft hij aan dat we mogen doorfietsen. Goede wegen en fietspaden in een mooi aangelegd en onderhouden groen landschap strekt zich voor ons uit. Al fietsend genieten we van het landschap en vergeten de brandende zon op onze huid. Ineens komen we op een giga brede kruispunt. Onze weg doorkruist de landings-/startbaan. What the ... ! We kijken goed naar rechts en dan naar links (verkeer is hier links) want stel je eens voor dat de vliegtuig ons geen voorrang geeft :). Uiteindelijk kwamen we aan bij de buitengewoon schilderachtige baai van Ao Manao. Werkelijk een paradijsje. Een halfrondvormige baai met fijn wit zand en ondiep water met bijna geen stroming ligt voor ons. Beide uiteinden van de baai heeft een heuvel. Een daarvan heeft een heel aparte vorm. Aan de hoeveelheid strandstoeltjes en schoon overdekt eetplein ( waar je de lekkerste gerechten, vers fruit en fruitsapjes kan bestellen ) is te zien, dat de mensen hier hopen op de komst van het toerisme. We hebben de baai nagenoeg voor ons alleen. Uit het niets zagen wij zo'n 100 meter van ons vandaan, een vrouw in burka met man de zee in lopen om te zwemmen. Ze zijn ook zo weer verdwenen.
We hebben heerlijk gezwommen in de baai en relax de dag op dit mooie brede strand doorgebracht. E&R en Paulus hebben nog gepoogd om een spelletje voetbadminton te spelen. We krijgen een vermakelijk schouwspel te zien. Na 10 minuten continue met z'n vieren in een deuk te hebben gelegen van het lachen, wordt de moed opgegeven. Er moet nog veel worden geoefend. Nadat we lekker van de locale gerechten hebben gegeten begint het ineens heel hard vanaf landzijde te waaien. Donkere wolken pakken zich samen en komen onze kant op. De parasols gaan gevaarlijk heen en weer ondanks dat deze goed verankerd zijn. Men lijkt op dit soort situaties voorbereid te zijn. Geruststellende blikken kwamen onze kant op maar we blijven allert. Nadat een tweede salvo van windvlagen over ons heen komen en enkele parasols loskomen en wegwaaien, pakken wij ons boeltje in. We wachten even en zien dan de donkere wolken de andere kant opwaaien. Niet lang daarna is de wind ineens gaan liggen. We hebben uren fantastisch in deze baai vertoeft en besluiten om de fietsen weer te pakken en terug te gaan naar Prachuap in de hoop dat het weer rustig blijft. De zon is inmiddels weer volop gaan schijnen. We gaan op zoek naar een pinautomaat in het centrum van Prachuap. Na 2 mislukte pogingen lukt het ons bij de 3e ATM om geld te pinnen. Inmiddels hebben we vandaag al heel wat fietskilometers, in de verzengende hitte, afgelegd. "Laten we doorfietsen naar de tempel", zegt Erna. Jaren terug dat ze hier waren hebben ze gezien hoe de Sangha's (vrouwelijke monniken) murenen die in de tempelgracht zwemmen aan het voeren zijn. "Dit moeten jullie beslist ook zien!" We fietsen naar de tempel. Helaas geen murenen maar apen in de tempelgracht, die met veel plezier in het waterr aan het spelen zijn. Tegenover de tempel ligt de Chong Krajok Mountain waar boven aan de top een prachtiq oud tempel staat. Onderaan de voet wemelt het van de apen. Kijkend naar de bewoners van de berg (de op de loer liggende aapjes) en de tientallen, trappen en misschien wel honderden traptreden die je moet nemen om boven bij de tempel te kunnen komen, besluiten wij om deze expeditie maar voor morgen te bewaren en te kiezen voor ons guesthouse en een verfrissende douche.

Khao Chong Krajok
De volgende dag fietsen wij vroeg in de ochtend naar de berg met apen. E&R hebben de tempel al een keer bezocht en besluiten om niet mee te gaan, maar op zoek te gaan naar een cap voor Rene. We treffen het vandaag! Onderaan de berg krioelt het van de apen. Pff, en we moeten de berg nog op... We zoeken een rustig plek onder aan de berg, zetten onze fietsen op slot, bergen onze spullen goed op in onze tassen en lopen behoedzaam langs enkele straathonden (wij hebben ons voor de reis goed laten voorlichten over (straat-)honden en hondsdolheid en wat te doen als je in aanraking komt met een hond). Dapper beginnen we aan de klimtocht van 386 steile treden naar boven en trotseren de op de loer liggende hordes apen links, rechts, voor en achter ons. Wij nemen de nodige pauzes onderweg, drinken wat en gaan door. Oh, jeeh! We worden gedurende de klim nauwlettend gevolgd, blijkt later! Hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht is. Even stoppen voor een foto. Geen apen voor, achter, links of rechts te bekennen. Bens draait zich om en ineens gilt ze verschrikt. Er wordt hard aan haar rugzak getrokken. In een seconde tijd, vanuit het niets, wist een aap een waterfles uit haar rugzak te grissen. Kortom: ook al zie je ze niet, ze zijn er! Boven aan de top gekomen worden we beloond met een adembenemende uitzicht over de stad Prachuap met zijn langgerekte baai. We nemen de tijd om hiervan te genieten en de beelden vast te leggen.
Na de oude tempel te hebben bezichtigd met centraal een goudkleurige stupa waarin de as van heilig verklaarde monniken worden bijgezet, beginnen we aan de afdaling.

Onder aan de berg wachten we op E&R. Van hieruit fietsen we samen naar de Wat Khao Than en Khan Kradai cave. Wat een timing! We hebben nog geen 2 minuten gewacht en E&R komen, met cap, onze kant opgefietst. De tempel en cave ligt een paar baaien verderop in een berg verstopt. Volgens locale informatie was het ca. 7 km fietsen vanaf Prachuap.
We fietsen kilometers in de felle zon door een heuvelachtig landschap van de ene baai naar de andere baai. Af en toe stoppen we voor de nodige drinkpauze of om naar de weg te vragen. Voor ons gevoel hebben we al meer dan 7 km's gefietst. Eindelijk! Een verwijzingsbord naar de cave. We fietsen een zandpad op en komen bij een "bruggetje" onder het spoor door. De brug was zo laag dat je er net rechtop onder kan staan. Hier moeten wij met de fiets onderdoor. Bij de oude tempel aangekomen was niemand te bekennen (zelfs geen aap!). Geen plek waar je je eerst moet melden en wat ons tot nu toe opvalt bij dit soort plekken, geen kassa's. Naast het geheel verlaten tempel onder aan de berg bevindt zich, tegen de bergwand aan, de afgebrokkelde stenen trap omhoog naar de grot. Van onderaf is niet te zien hoe hoog de trap is. Voorzichtig klimmen wij naar boven. Het is erg stil op de berg. Na een zware klim, met de nodige ruststops, bereiken wij de donkere ingang van de grot. De stilte die hier heerst is bijna eng te noemen. Voor de ingang staat een houten tafel met daarop een mand met wierookstokjes en een batterylamp die je mee kan nemen de grot in. Rene gaat voorop, met de lamp in zijn hand, de grot in en Paulus sluit de rij. Wij banen ons een weg in de grot en dan zien wij voor ons een schouwspel die de kilometers lange fietstocht goed maakt. In de eerste ruimte van de grot worden eerst de voeten van een Boeddha zichtbaar en als we doorlopen zien wij de meters lange Boeddha in zijn geheel liggen. "Ik hoor stemmen", zegt Erna (we dachten dat we alleen in de grot waren). Ineens zien wij vanuit een naastgelegen ruimte een monnik en 2 mannen met een bamboe ladder onze kant op lopen. Wij kunnen onze gang gaan gebaart de monnik en gaat door met zijn werkzaamheden in de tempel. Wij lopen een volgende ruimte binnen en zien een tweede meters lange liggende Boeddha. Deze is gehuld in een goudkleurige kleed. Aan zijn hoofdeinde zijn 3 rijen met zittende Boeddha's opgesteld. Na in alle rust alles te hebben bekeken gaan we achter de monnik en zijn mannen aan de grot weer uit. Onder aan de berg hebben we even gerust en zijn toen op de fiets gestapt. Er moet een kortere weg terug naar Prachuap zijn. Dit weten wij zeker! We slaan een weg in en komen uit in een monnikendorp, fietsen hier doorheen en belanden op een doodlopende weg wat overgaat in strand vervolgens zee ;). We fietsen weer terug, slaan een andere weg in en zien een enorme tempel in een uitgestrekt groen landschap voor ons; met een ijscokar er voor! Er was, op de ijscoboer na die onder een boom een beschut plekje heeft opgezocht, niemand verder te bekennen. We stoppen, kopen een ijsje, maken wat foto's en fietsen weer verder door het dorp onder aan de berg. Hier wemelt het van de straathonden. Dorpje wordt ook wel de dogvillage genoemd. Straathonden of apen, allebei even erg! We gaan verder en inderdaad de door ons gekozen terugweg verloopt sneller dan de weg (volgens de kaart) heen. Het is al laat in de middag als wij terug zijn bij het guesthouse. Met zadelpijn stappen we van onze fietsen af en leveren deze in. Na ons te hebben opgefrist en te hebben gerust zij we een hapje gaan eten. We kiezen een eettent uit waar verse groenten, verse vis en allerlei andere verse zeevruchten in ijs uitgestalt liggen. Paulus kiest zijn favoriete Red Snapper uit, Erna gaat voor een goed uitziend vis, waarvan we de naam niet meer weten, Rene en Bens kiezen voor een van de locale currygerechten. We genieten alle vier van de heerlijk bereide maaltijden en sluiten hiermee onze visit aan Prachuap op een culinaire wijze af.

Morgen (vrijdag 21 augustus) reizen wij via Surat Thani
naar het dorp Hat Nai Plao.
Een schilderachtig vissersdorp met een adembenemende baai.
Hier gaan we relaxen (dus geen bezoeken aan tempels, grotten en geen apen!)